belirtme durumu

Turski

Etimologija

• "belirtme" (specifikacija) + "durum" (padež, situacija) + turski sufiks "-i".

Imenica

belirtme durumu

1. (Gramatika) akuzativ

Deklinacija

Deklinacija: belirtme durumu

	Jednina (tekil)	Množina (çoğul)
Nominativ (yalın)	belirtme durumu	belirtme durumları
Akuzativ (belirtme)	belirtme durumunu	belirtme durumlarını
Dativ (yönelme)	belirtme durumuna	belirtme durumlarına
Lokativ (bulunma)	belirtme durumunda	belirtme durumlarında
Ablativ (ayrılma)	belirtme durumundan	belirtme durumlarından
Genitiv* (tamlayan)	belirtme durumunun	belirtme durumlarının
Instrumental* (vasıta)	belirtme durumuyla	belirtme durumlarıyla

* Genitiv i instrumental ne smatraju se padežima u turskoj gramatici

Sinonimi

• belirtme
• belirtme hâli / belirtme hali