insan
Turski[uredi]
Etimologija[uredi]
- Od arapskog إنسان (ʔinsān, "čovjek")
Izgovor[uredi]
- IPA: [inˈsɑn]
- Hifenacija: in-san
Imenica[uredi]
insan (akuzativ insanı, množina insanlar)
Deklinacija[uredi]
Deklinacija: insan
Jednina (tekil) | Množina (çoğul) | |
---|---|---|
Nominativ (yalın) | insan | insanlar |
Akuzativ (belirtme) | insanı | insanları |
Dativ (yönelme) | insana | insanlara |
Lokativ (bulunma) | insanda | insanlarda |
Ablativ (ayrılma) | insandan | insanlardan |
Genitiv* (tamlayan) | insanın | insanların |
Instrumental* (vasıta) | insanla | insanlarla |
* Genitiv i instrumental ne smatraju se padežima u turskoj gramatici
S prisvojnim zamjenicama
* Genitiv i instrumental ne smatraju se padežima u turskoj gramatici